Logowanie
Administratorem Państwa danych osobowych jest Okręgowa Izba Lekarska w Łodzi z siedzibą w Łodzi (93-005) przy ul. Czerwonej 3. Administrator wyznaczył inspektora ochrony danych osobowych, z którym można skontaktować się pod adresem e-mail: iod@oil.lodz.pl
Więcej informacji na temat przetwarzania danych osobowych znajdą Państwo na naszej stronie internetowej w Polityce prywatności.
Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat definicja lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego ulegała kilkukrotnym zmianom. Poniżej przedstawiamy, jak zmieniał się historycznie status lekarza POZ na tle posiadanych uprawnień.
W oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2004 r., Nr 210, poz. 2135 z późn. zm.), lekarzem POZ był lekarz, który posiadał:
- i udzielał świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, w ramach własnej umowy zawartej z NFZ (wcześniej Kasą Chorych) albo będąc zatrudnionym, lub wykonując zawód u świadczeniodawcy, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej.
Status lekarza POZ został zmodyfikowany w wyniku wprowadzenia ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2007 r. Nr 166, poz. 1172) w dalszej części artykułu nazywanej ustawą zmieniającą. I tak na podstawie tej ustawy status POZ posiadał:
- i udzielał świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, ramach własnej umowy zawartej z NFZ (wcześniej Kasą Chorych) albo będąc zatrudnionym, lub wykonując zawód u świadczeniodawcy, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej.
Nowelizacja wprowadziła dodatkowo przepis przejściowy, który przyznawał lekarzom podstawowej opieki zdrowotnej, nieposiadającym kwalifikacji wymaganych znowelizowanym brzmieniem przepisu, tzw. prawa nabyte (lekarze, dotychczas, czyli do dnia 29 września 2007 r. udzielający świadczeń w tym zakresie, zachowywali prawo do pracy w POZ). Zgodnie bowiem z przepisem art. 14 ustawy zmieniającej ustawodawca dopuścił zachowywanie po dniu jej wejścia w życie (tj. po dniu 29 września 2007 r.) prawa do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej przez lekarzy posiadającego:
Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy zmieniającej wskazanym kategoriom lekarzy w pkt-ach (4-8) właściwa okręgowa rada lekarska, na wniosek lekarza, wydawała i wydaje nadal zaświadczenia potwierdzające posiadanie prawa do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Ustawa co, w mojej ocenie stanowi niedopatrzenie ustawodawcy, nie przewiduje jakiegokolwiek trybu odwoławczego w sytuacji odmowy wydania takiego zaświadczenia przez organ izby lekarskiej.
III. Okres od 1 grudnia 2017 r. do 1 stycznia 2025 r.
W dniu 1 grudnia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej Dz.U.2022.2527, która na nowo określiła status lekarza POZ.
4.1. specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej,
4.2. specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych,
4.3. specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii,
4.4. inny niż wymieniony w pkt 4.1.-4.3., udzielający nieprzerwanie przed dniem 29 września 2007 r., przez okres nie krótszy niż 10 lat, świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej (uprawnieni bezterminowo do udzielania świadczeń POZ).
W przypadku lekarzy opisanych w punktach 1 do 3 status lekarza POZ wynika wprost z ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej i nie jest potrzeba posiadania lub wydawania takim osobom jakichkolwiek zaświadczeń dotyczących statusu lekarza POZ.
W przypadku zaś lekarzy wskazanych w pkt 4 aktualny jest art. 14 ust. 4 ustawy zmieniającej, na podstawie którego dla posiadania statusu lekarza POZ niezbędne jest uzyskanie odpowiedniego zaświadczenia we właściwej izbie lekarskiej. O ile w przypadku lekarzy określonych w pkt 4.1-4.3 występują jasne kryteria, wedle których następuje ocena statusu jako lekarzy POZ, o tyle najtrudniejszą grupę stanowią lekarze z pkt 4.4. Zgodnie z treścią ustawy lekarz taki winien wykazać, iż nieprzerwanie przez okres co najmniej 10 lat tj. między 29 września 2007 r. a 29 września 1997 r. udzielał świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej.
W takim wypadku lekarz powinien przedłożyć w odpowiedniej izbie lekarskiej takie dokumenty jak: zaświadczenie od pracodawcy/zleceniodawcy, umowę o pracę, pisemny zakres obowiązków albo świadectwo pracy albo inne dokumenty, które potwierdzać będą fakt udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Zgodnie z ustawą zmieniającą nie będzie stanowić przerwy w udzielaniu świadczeń zdrowotnych przerwa trwająca krócej niż 6 miesięcy.
Z tą datą wejdzie w życie zmiana art. 6 ustawa z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej. W wyniku tej zmiany status lekarza POZ będzie prezentował się następująco.
r.pr. Paweł Lenartowicz