Panaceum 5/2022

Wybory

Kwiecień przyniósł nam odpowiedź, kto przez kolejne cztery lata będzie dzierżył stery naszego samorządu. Podczas XL Zjazdu Sprawozdawczo-Wyborczego, funkcję prezesa na kolejną kadencję delegaci powierzyli dr Pawłowi Czekalskiemu ( s.8). Sama uroczystość, a zwłaszcza jej pierwsza część, miała bardzo podniosły charakter z wystąpieniami licznych gości, będących przedstawicielami lokalnych a nawet europejskich władz, oraz przyjaciół samorządu lekarskiego. Wiele osób aktywnie działających na rzecz lekarskiego środowiska zostało uhonorowane stosownymi odznaczeniami. Bardzo serdecznie im gratulujemy i dziękujemy.

W tym roku ponad 1/3 delegatów uzyskała swój mandat po raz pierwszy, a wśród nich znalazła się liczna grupa młodych i bardzo młodych lekarzy. Cieszy to ogromnie i budzi nadzieje na aktywną działalność na rzecz środowiska. Młodym delegatom, którzy weszli w tym roku do gremium Okręgowej Rady Lekarskiej zadałyśmy zatem pytanie - jak widzą swoją rolę w samorządzie. Krótkie, ale bardzo ciekawe odpowiedzi mogą Państwo znaleźć na kolejnych stronach naszego magazynu ( s.10-11).  My natomiast trzymamy za słowo, a za cztery lata postaramy się dowiedzieć, ile udało się z tych zamierzeń zrealizować.

Jako, że sytuacja geopolityczna nie uległa poprawie, na kolejnych stronach naszego magazynu w krótkim sprawozdaniu piszemy o dwóch karetkach zakupionych wspólnymi siłami wielu osób dla szpitali na Ukrainie (s.19). W dziale prawnym natomiast można zapoznać się z opracowaniem na temat zasad zatrudniania lekarzy i lekarzy dentystów spoza Unii Europejskiej ( s.25). O możliwościach kontynuowania studiów medycznych przez studentów, którym wojna na Ukrainie przerwała naukę, piszemy też w kolejnym materiale (s.17). Sprawa ta jest mi szczególnie bliska jako nauczycielowi akademickiemu, bowiem pierwsza grupa ukraińskich studentów stomatologii pojawiła się na naszej uczelni już w 2015 roku.

Tym samym przypomniała mi się historia, którą słyszałam wiele lat temu, będąc w Londynie na przyjęciu zorganizowanym przez polską emigrację. Wówczas jeden z najstarszych uczestników imprezy dowiedziawszy się, że jestem studentką stomatologii opowiedział mi swoją historię. W 1939 roku miał właśnie rozpocząć drugi rok medycyny, kiedy wojna zmieniło wszystko - opuścił kraj, potem walczył w armii Andersa, aby ostatecznie wyemigrować do Anglii. Tam też spędził resztę swojego życia pracując jako stolarz. Wówczas wydawało mi się to straszną niesprawiedliwością.

Na koniec zwracam uwagę na ciekawą rozmowę z dr n. med. Aleksandrą Lewandowską, konsultantem krajowym w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży, ordynatorem oddziału psychiatrycznego dla dzieci Szpitala im. Józefa Babińskiego w Łodzi ( s.14). Osobiście nie do końca rozumiem skąd bierze się ta wielka fala problemów psychicznych u polskich dzieci. Można tłumaczyć ją cyberuzależnieniem, wpływem pandemii jak i ostatnich dramatycznych wydarzeń, ale chyba nie do końca. Zaledwie pokolenie wcześniej, będąc dziećmi nie mieliśmy wielu rzeczy, jednak żyliśmy dużo bliżej siebie i byliśmy szczęśliwi. Ostatnie wydarzenia pokazały, że jako naród potrafimy być bardzo szczodrzy. Być może czas pomyśleć też o najbliższych.

Patrycja Proc